Ameland

Op weg naar Ameland

Het moest er toch eens van komen, varen op de Waddenzee. Dus op 19 juni richting Holwert. Tentjes opzetten, café opzoeken en slapen. Nou ja, met naast de camping een kerk die elk half uur herrie maakt werd dat een gebroken nacht. De volgende ochtend gebakken ei door kok Rob en daarna rustig afbreken en kajaks inpakken. We vertrokken immers met hoog water en dat was pas om 13u. De instapplek lag bij de het vertrekpunt van het veer. Afladen en daarna auto en trailer richting parkeerplaats. Vervolgens met een shuttlebus weer terug naar het instappunt. Spullen klaar en wachten op hoog water. Denk nu niet dat er ergens een mooie drijvende steiger ligt. Nee, gladde stenen en duwen door het modder omdat het water net niet hoog genoeg opkwam. Maar modder spoelt wel weer weg als je een tochtje gaat maken, dus op naar Ameland. Een rustig tochtje; wat wolkjes en dan weer zon en een koude NW wind, maar slechts BFT 3-4. Hier en daar een zeehond en de tweede helft van de tocht wat stroming om ons richting Nes te brengen. Op Nes tentjes opzetten, douchen en richting restaurant. Ja, de zeekajakkende Lekko vaarder vaart bij voorkeur van strandtent naar strandtent, om maar vooral niet zelf achter een gasbrandertje te hoeven zitten. Voor het ontbijt maken we uiteraard een uitzondering. De volgende ochtend weer oeuf a la Rob en nu 4 uur voor HW het water op. Eens kijken hoe het dan stroomt en of we nog een wad met zeehonden tegenkomen.

Even pauzeren op een wad

Dit keer regen en wind uit het zuiden met BFT 4-5. Iets meer werken dus, maar we waren na de lome dag ervoor wel toe aan een verzetje. Het duurde niet al te lang voordat we in de verte een drooggevallen wad met zeehonden zagen. Daar eens voorzichtig langs peddelen. En wat een geluk; zeehonden met jonkies. Ok, dat konden we dan ook weer op onze wadexperience lijst afstrepen. Oh ja, we wilden natuurlijk ook nog even op een wad staan. Omdat deze al bezet was maar eentje opzoeken zonder zeehonden. Die zagen we, maar deze was al bijna door de zee opgeslokt. Eenmaal uitgestapt stond er al 5cm water, maar goed: missie volbracht. Streepje erdoor. Aangezien we nog voldoende tijd hadden alvorens we konden uitstappen bij Holwert nog maar even verder peddelen. Dan helaas een flinke plensbui, hierdoor wordt het zicht slecht en met razende zeilbootjes in de buurt toch maar richting Holwert en daar wachten. Veiligheid voorop. Toen het water eindelijk een beetje richting uitstapplek trok met veel moeite Paul uit zijn kajak laten stappen aan een stijle kade zodat hij de auto en trailer kon ophalen. Na een half uurtje kregen we er een hard hoofd in of dat het water net zo hoog zou komen als de dag ervoor. Dan maar kajakklunen (zie foto)

Met eigen kajak en de kajak van Paul op sleep door de slijk klunen

en het laatste stukje snel de kajak door het slijk trekken zonder in het slijk vast te komen zitten. Resultaat: stinkende modderschoenen en broekspijpen. We boffen maar dat we in Zeeland en Zuid-Holland zulke prachtige zandstranden hebben. Ach, je moet wat over hebben voor zo’n tochtje.

[pe2-gallery album=”http://picasaweb.google.com/data/feed/base/user/100686104596778345440/albumid/6163481358623575409?alt=rss&hl=en_US&kind=photo” ]