Weer even terugslag

Weer even een terugslag

Hallo allemaal.

Het afgelopen tijd zat het niet mee.  Sinds zomer 2012 had ik schouderklachten, waarschijnlijk kajak-gerelateerd.

In december 2012 kregen Marjo en ik de sleutel van onze nieuwe flat.

Nou ja, nieuw, hij was 43 jaar jong, met nog de eerste verf.  Kortom, de hele flat moest grondig gerenoveerd worden. Gaande die klus werd de schouder niet beter en in maart liep ik ernstig aan de fysio, met zeer gering resultaat.

Foto toonde aan dat er een verkalking ergens onder het epaulettenbot zat.  (Wist niet eens dat ik zo’n bot had).  Daar had op dat moment niemand een oplossing voor. Vervolgens door, oude huis verkoopklaar maken. Die klus nog niet klaar toen mijn schoonmoeder overleed.  Nog een huis leeg maken.
Rond de zomer geheel versleten en geen fut om “Nanuk” uit de loods te halen.

December 2013, na een keer hardlopen een pijntje in mijn rechter knie.  Toch in heet voorjaar een paar keer “Nanuk” uit de loods gehaald en voorzichtig een kwartiertje gekajakt.  Schouder geen last, rustig opbouwen zei de fysio. Nou, na een kwartier had ik echt niet het idee dat ik gekajakt had.
Tot de bocht en dan weer terug, belachelijk.
Zat niet lekker, ik bedoel de kajakhouding en mijn knie.  Pijntje in mijn knie gaat niet weg. Opnieuw fysio, opnieuw geen resultaat.
MRI: scheurtje in meniscus en kraakbeenschade aan de kop van mijn dijbeen.  Eind maart 2014 geopereerd, aanvankelijk op de bank en onbelast bewegen.

Daarna therapie, mobiliteit en daarna kracht. 6 weken goede progressie, daarna opnieuw klachten, gelijk aan voor de mensicusoperatie.
Opnieuw naar de orthopeed, onderzoek en MRI. Uitslag: Geen meniscus, klachten volledig toe te schrijven aan kraakbeenschade.
Op dit moment gaat het beter, op spuiten, maar de slijtage is niet op te lossen.

Het beste aan beweging op dit moment is fietsen.  Dat doe ik naar mijn werk, meestal 3x/week.  Wordt er toch nog gesport.

Daarnaast ben ik tegenwoordig actief in het besturen, in de Hervormde Gemeente van Rijsoord (jeugdouderling) en de vereniging van eigenaren (voorzitter).  Dat vraagt voldoende tijd om mij niet te vervelen.  Aan de ene kant mis ik het kajakken, vooral de zee. Aan de andere kant wordt zoveel beslag gelegd op mijn tijd, dat kajakken ook om die reden lastig is, want “even kajakken” bestaat niet.

Wat het gaat worden?  Geen idee. Ik laat alles maar bezinken en kijk het nog maar even aan.

Ik hoop in ieder geval dat jullie vele en plezierige kajakuren maken.

Groetjes, Jaap van Dam